Οι Λυρίδες είναι μια βροχή διαττόντων με διάρκεια από τις 17 έως τις 26 Απριλίου. Το ακτινοβόλο σημείο της βροχής βρίσκεται ανάμεσα στους αστερισμούς του Ηρακλή και της Λύρας, κοντά στον λαμπρό Βέγα (α Λύρας) και κορυφώνεται στις 22 με 23 Απριλίου κάθε χρόνο.
Οι διάττοντες των Λυρίδων είναι σωματίδια από την ουρά του κομήτη C/1861 G1 Thatcher και πρόκειται για την ισχυρότερη βροχή από σωματίδια κομήτη μεγάλης περιόδου, αν και η τροχιά του C/1861 G1 Thatcher διαρκεί περίπου μόλις 415 χρόνια, σε σχέση με άλλους κομήτες μεγάλης περιόδου (200 με 10.000 χρόνια)
Οι Λυρίδες μπορεί να είναι αρκετά εντυπωσιακές για τρείς νύχτες γύρω από το μέγιστο, με ρυθμό που μπορεί να φτάσει τους 10 με 15 διάττοντες την ώρα. Δεν εμφανίζουν μακριά και επίμονα ίχνη, αλλά μπορεί να δημιουργήσουν λαμπρές βολίδες που κινούνται με ταχύτητα περίπου 47 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο.
Καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας έχει το βόρειο ημισφαίριο, καθώς το ακτινοβόλο σημείο βρίσκεται αρκετά ψηλά, λίγο πριν το ξημέρωμα.
Το μέγιστο για το 2025 προβλέπεται στις 16:00 το απόγευμα της 22ας Απριλίου (ώρα Ελλάδας), με την Σελήνη σε φάση τελευταίου τετάρτου, κάτι που μπορεί να αποκρύψει μερικούς αμυδρούς διάττοντες.
Οι καλύτερες νύχτες για την παρατήρησή τους από την Ελλάδα είναι στις 21 και στις 22, λίγο πριν το ξημέρωμα
Η παρατήρηση των Λυρίδων έχει μεγαλύτερη επιτυχία, όσο πιο σκοτεινός είναι ο ουρανός στο σημείο παρατήρησης και όταν βρισκόμαστε μακριά από πηγές φωτορύπανσης και με σχετικά ομαλό ορίζοντα. Αν παρατηρούμε προς την Λύρα, θα δούμε ίχνη σχετικά μικρής διάρκειας προς όλες τις κατευθύνσεις. Όσο απομακρυνόμαστε από την Λύρα, το ακτινοβόλο σημείο της βροχής, τα ίχνη των διαττόντων θα μεγαλώνουν και θα είναι πιο εντυπωσιακά.
Φωτογράφιση διαττόντων
- Επιλέγουμε ένα σκοτεινό σημείο μακριά από τα φώτα της πόλης
- Χρησιμοποιούμε έναν σταθερό τρίποδα
- Φωτογραφίζουμε με έναν ευρυγώνιο φακό, ώστε να καλύψουμε μεγαλύτερο τμήμα του ουρανού
- Για καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα προσθέτουμε και στοιχεία του τοπίου στο κάδρο (δέντρα, βουνά, έδαφος κλπ)
- Ρυθμίζουμε την έκθεση ανάλογα αν θέλουμε αστρικά ίχνη ή καθαρά αστέρια. Αν στοχεύουμε κοντά στον ουράνιο ισημερινό, οι εκθέσεις είναι οι μικρότερες (φακός 20 χιλιοστών: 18 δευτερόλεπτα έκθεση, 28 χιλιοστών: 13 δευτερόλεπτα, 55 χιλιοστών: 6 δευτερόλεπτα). Όσο μετακινούμαστε προς τον πολικό αστέρα μπορούμε να αυξήσουμε σταδιακά τους χρόνους έκθεσης.
- Ρυθμίζουμε την ευαισθησία, ISO, σε ένα μεγάλο αριθμό και κάνουμε δοκιμαστικές λήψεις
- Εστιάζουμε χειροκίνητα τον φακό, καθώς στο σκοτάδι δεν δουλεύει η αυτόματη εστίαση, την οποία απενεργοποιούμε
- Χαμηλώνουμε την φωτεινότητα της οθόνης της φωτογραφικής μηχανής, ώστε να μην ενοχλεί στα, συνηθισμένα στο σκοτάδι, μάτια, αλλά και για μεγαλύτερη διάρκεια μπαταρίας
- Ρυθμίζουμε την μηχανή να λαμβάνει πολλές λήψεις καθορισμένης έκθεσης, ή χρησιμοποιούμε καλώδιο απελευθέρωσης κλείστρου
- Αφήνουμε την μηχανή να φωτογραφίζει και απολαμβάνουμε το θέαμα των διαττόντων!