Το καλοκαίρι ο κομήτης θα βρίσκεται χαμηλά στον βορειοδυτικό ουρανό (20 έως 30 μοίρες) για παρατηρητές από το βόρειο ημισφαίριο με το μέγεθός του να είναι 6,5. Ειναι ορατός με κιάλια ή μικρό τηλεσκόπιο από μια σκοτεινή τοποθεσία, μακριά από την φωτορρύπανση των πόλεων. Μέχρι τον Σεπτέμβριο η φωτεινότητα του θα μειωθεί αρκετά και θα είναι ένας δύσκολος στόχος.
5 Ιουλίου: ο κομήτης θα βρίσκεται κοντά στον αστέρα 10 της Μεγάλης Άρκτου, 4ου μεγέθους
20 Ιουλίου: θα βρίσκεται στην κοντινότερη απόσταση από τη Γη (1,8 αστρονομικές μονάδες)
14 Αυγούστου: ο κομήτης περνάει μπροστά από το ανοιχτό αστρικό σμήνος Melotte 111
16 Αυγούστου: θα βρίσκεται 1,3 μοίρες από τον αστέρα Γάμμα Κόμης Βερενίκης (μέγεθος 4,3)
19 Αυγούστου: ο κομήτης κοντά στον γαλαξία NGC 4565, 10ου μεγέθους
25 Αυγούστου: θα βρίσκεται κοντά στον γαλαξία Messier 65, 9ου μεγέθους
Ιστορικό του κομήτη
Ο Γερμανός αστρονόμος Heinrich Wilhelm Matthias Olbers ανακάλυψε τον κομήτη στις 6 Μαρτίου 1815 στην Καμηλοπάρδαλη και τον περιέγραψε σαν ένα μικρό κομήτη με αργή κίνηση προς τον Περσέα. Έφτασε στο περιήλιό του στις 26 Απριλίου 1815, είχε μέγεθος περίπου 5, ουρά περίπου μιας μοίρας και ήταν αμυδρά ορατός στο γυμνό μάτι.
Ο γνωστός Γερμανός μαθηματικός και αστρονόμος Carl Friedrich Gauss υπολόγισε μια παραβολική τροχιά στις 31 Μαρτίου και ο επίσης γνωστός Γερμανός μαθηματικός και αστρονόμος Friedrich Bessel υπολόγισε την περίοδο του σε 73,9 έτη, σε μια ελλειπτική τροχιά όμως με περιήλιο στις 26 Απριλίου, μέσω παρατηρήσεων τον Ιούνιο του 1815. Αργότερα ο Bessel υπολόγισε μια τροχιά 74 ετών και προέβλεψε οτι ο κομήτης θα έφτανε ξανά στο περιήλιο του στις 9 Φεβρουαρίου 1887.
Ο Αυστριακός αστρονόμος Friedrich Karl Ginzel υπολόγισε το περιήλιο στις 17 Δεκεμβρίου 1886 με πιθανό λάθος 1,6 ετών. Οι παρατηρήσεις δεν κατάφεραν να εντοπίσουν τον κομήτη, ώσπου ο Αμερικανός αστρονόμος William R. Brooks τον εντόπισε κατά τύχη στις 25 Αυγούστου 1887. Νέοι υπολογισμοί έδειξαν ότι ο κομήτης πέρασε το περιήλιό του στις 9 Οκτωβρίου 1887.
Υπολογισμοί άλλων αστρονόμων της εποχής είχαν ως αποτέλεσμα περίοδο τροχιάς μεταξύ 72 και 77 ετών, ενώ σύγχρονοι υπολογισμοί δίνουν περίοδο 74,9 έτη για εκείνη την περίοδο.
Το 1956 ο Τσέχος αστρονόμος Antonín Mrkos εντόπισε τον κομήτη στον Ηριδανό και υπολόγισε το μέγεθος του σε 16. Στη συνέχεια εντόπισε τον κομήτη σε φωτογραφίες του 1955 από το αστεροσκοπείο McDonald. Ο κομήτης έφτασε στο περιήλιο του στις 19 Ιουνίου 1956, φτάνοντας σε μέγεθος 6,5, αναπτύσσοντας μια ουρά περίπου μιας μοίρας. Οι υπολογισμοί της εποχής για το περιήλιο του κομήτη είχαν ένα σφάλμα 5,5 ημερών.
Το 2023 ο Αμερικανός αστρονόμος Alan Hale, ένας εκ των δύο αστρονόμων που ανακάλυψαν τον διάσημο κομήτη Hale–Bopp, εντόπισε τον κομήτη στις 24 Αυγούστου και στη συνέχεια βρέθηκαν παλαιότερες παρατηρήσεις του κομήτη. Είχε μέγεθος περίπου 22 και στις 16 Νοεμβρίου 2023 έφτασε στις 139 μοίρες μακριά από τον Ήλιο. Στις 14 Ιανουαρίου 2024 ο κομήτης είχε μέγεθος 15,3 και εμφάνιζε συμπυκνωμένη κόμη και ουρά ενός λεπτού της μοίρας. Μέχρι τις 10 Μαρτίου 2024 έφτασε σε μέγεθος 11,4 και η κόμη του αυξήθηκε στα τέσσερα λεπτά της μοίρας. Στις 12 Απριλίου έφτασε σε μέγεθος 9,2, λίγο φωτεινότερος απ’ ότι είχε υπολογιστεί.
Έφτασε στο περιήλιο του στις 30 Ιουνίου 2024, σε απόσταση 1,18 αστρονομικών μονάδων από τον Ήλιο και 1,94 από τη Γη. Το μέγεθος του υπολογίζονταν σε 7 έως 8, έφτασε όμως το 6 με 7.
Η τροχιά του κομήτη φαίνεται σχετικά σταθερή, χωρίς προσεγγίσεις στον Δία από το 1668 έως το 2165. Θα φτάσει στην κοντινότερη απόσταση από τη Γη στις 10 Ιανουαρίου 2094, σε απόσταση 0,756 αστρονομικών μονάδων.
Χάρτης με τις θέσεις του κομήτη για τον Ιούλιο και τον Αύγουστο
Η εξέλιξη της φωτεινότητας του κομήτη
